Fotograaf Diego Franssens kijkt naar zijn vader, rebel en kluizenaar

“Dit is Herman. Mijn vader. Hij is geboren in 1938. Opgegroeid op de Mosselbank in Vrasene, vlak bij de bunkers. Hij heeft kilometers gevreten. Te voet als kind over en weer naar school. Op tournee met zijn band ‘The Silver Stars’. In zijn vrachtwagen in en rond de Antwerpse haven. Met zijn koersfiets, tot op de Bosberg, de Muur van Geraardsbergen en La Redoute... ’s Nachts, als stroper van fazanten en hazen of als visser. Ik zag hem weinig thuis. Maar de laatste jaren zie ik hem alléén nog maar thuis. Nadat ons ma onverwachts overleed, besloot hij zich terug te trekken op zijn eigen erf en dat kleine leven zelf in te vullen. Je zou hem een geïmplodeerde mens kunnen noemen. Een doosje dat af en toe opengaat.”
— Diego Franssens


Van achter zijn cameralens komt fotograaf Diego Franssens steeds dichter bij zijn ouder wordende vader, bij de persoon Herman. Herman, die besloten had om in lockdown te gaan lang voor het woord in onze mond genomen werd.

“Hoeveel mensen spelen hun ouders kwijt zonder ze echt te kennen? Gewone mensen uit gewone Vlaamse dorpen verdwijnen snel, maar dit is wel mijn vader. Ik wil hem niet vereeuwigen of verheerlijken, maar ik wil wel een bewijs dat hij bestaat. Net zoals ook mijn moeder heeft bestaan. Mijn vader probeert zich te verstoppen, en ik probeer hem te zien. Soms draagt hij fluo maar verstopt hij zich extra hard.”

Pubicatie bij de gelijknamige fototentoonstelling in Museum Dr. Guislain, Gent, van 18 juni tot en met 26 september 2021.

Fotograaf Diego Franssens kijkt naar zijn vader, rebel en kluizenaar

“Dit is Herman. Mijn vader. Hij is geboren in 1938. Opgegroeid op de Mosselbank in Vrasene, vlak bij de bunkers. Hij heeft kilometers gevreten. Te voet als kind over en weer naar school. Op tournee met zijn band ‘The Silver Stars’. In zijn vrachtwagen in en rond de Antwerpse haven. Met zijn koersfiets, tot op de Bosberg, de Muur van Geraardsbergen en La Redoute... ’s Nachts, als stroper van fazanten en hazen of als visser. Ik zag hem weinig thuis. Maar de laatste jaren zie ik hem alléén nog maar thuis. Nadat ons ma onverwachts overleed, besloot hij zich terug te trekken op zijn eigen erf en dat kleine leven zelf in te vullen. Je zou hem een geïmplodeerde mens kunnen noemen. Een doosje dat af en toe opengaat.”
— Diego Franssens


Van achter zijn cameralens komt fotograaf Diego Franssens steeds dichter bij zijn ouder wordende vader, bij de persoon Herman. Herman, die besloten had om in lockdown te gaan lang voor het woord in onze mond genomen werd.

“Hoeveel mensen spelen hun ouders kwijt zonder ze echt te kennen? Gewone mensen uit gewone Vlaamse dorpen verdwijnen snel, maar dit is wel mijn vader. Ik wil hem niet vereeuwigen of verheerlijken, maar ik wil wel een bewijs dat hij bestaat. Net zoals ook mijn moeder heeft bestaan. Mijn vader probeert zich te verstoppen, en ik probeer hem te zien. Soms draagt hij fluo maar verstopt hij zich extra hard.”

Pubicatie bij de gelijknamige fototentoonstelling in Museum Dr. Guislain, Gent, van 18 juni tot en met 26 september 2021.